Het is nu een paar maanden na de 11stedenzemtocht, hoe gaat het met je?
Het gaat goed met mij! Het lichamelijk herstel ging eigenlijk vrij snel, binnen een paar dagen was de extreme moeheid voorbij, binnen een paar weken was ik weer helemaal hersteld. Soms lijkt het net een droom als ik er op terugkijk. Nog heel regelmatig schieten mij beelden te binnen van die drie dagen, het was zó bijzonder!
Wat is jouw mooiste herinnering aan de tocht?
Dan wil ik toch een paar momenten noemen die ik nooit zal vergeten. Het bruggetje bij Bartlehiem bijvoorbeeld, waar ik al behoorlijk kapot was, maar de mensen echt rijen dik langs de kant stonden om mij aan te moedigen. Normaal gesproken sluit ik mij daarvoor af als ik zwem, maar ik had die mensen echt nodig om mij er doorheen te slepen. Het was het moment waarop ik langzaam begon in te zien dat ik Leeuwarden misschien niet – of niet op tijd – ging halen. Daar had ik het zwaar mee. Moest ik doorzwemmen met het risico dat ik niet op tijd in Leeuwarden zou zijn? Of accepteren dat ik het niet ging halen en voor Dokkum gaan? Dan had ik in ieder geval alle elf steden gezien én kon ik daarna naar Leeuwarden om het eindbedrag bekend te maken. Dat vond ik een lastige. Het werd overigens de laatste optie, al heb ik Dokkum uiteindelijk niet gehaald.
Het tweede bijzondere moment was voor mij toen ik moest opgeven en de tocht moest afbreken. Ik baalde daar zó vreselijk van! Maar ook daar waren de mensen op de kant hartverwarmend. Plotseling begreep ik dat ik niet had opgegeven, maar mijn doel juist had bereikt. Ik had alles gegeven. En de mensen op de kant snapten dat. Toen ik liggend op mijn vlot de haven binnen werd gevaren en alle mensen op de kade juichten, kon ik leven met het feit dat ik de eindstreep niet had gehaald.
Het derde moment was het bekendmaken van het bedrag dat ik had opgehaald. Twee en een half miljoen, een dag later drie en een half miljoen, uiteindelijk zelfs vijf miljoen! Geweldig!! Daar had ik het immers voor gedaan. Het ging niet om het zwemmen, het ging erom om zoveel mogelijk geld op te halen voor kankeronderzoek. Met die vijf miljoen hebben we alle elf onderzoeken die de patiëntenverenigingen hadden geselecteerd, kunnen financieren. En zelfs nog deels een twaalfde onderzoek. Het moment dat ik dat hoorde, zal ik nooit vergeten.
Heb je al weer gezwommen?
Ja ik heb twee keer gezwommen. Zonder veel enthousiasme overigens. Weet je, het klinkt misschien raar, maar zo leuk is zwemmen nu ook weer niet. Zeker niet drie dagen achter elkaar. Maar het is het gene waar ik goed in ben, dus heb ik het gedaan om mijn doel te bereiken.
Kriebelt het niet weer een beetje inmiddels?
Ja en nee. Ik heb niet per sé zin om weer zo’n stuk te zwemmen. Maar ik blijf wel gemotiveerd om van alles te verzinnen om geld op te halen voor kankeronderzoek. Die dankbaarheid dat ik heb mogen genezen, die blijft.
Daar wil ik nog steeds al het mogelijk voor terugdoen. Dus ben ik van alles aan het bedenken om dat voor elkaar te krijgen.
Of ik de Elfstedentocht nog een keer ga zwemmen, wat veel mensen vragen, weet ik nog niet. Ergens kriebelt het inderdaad wel, ik blijf een topsporter die de lat voor zichzelf steeds hoger legt, dus wie weet..
Waarom nu het theater in, wat heb je mensen te vertellen?
Toen ik uit het water werd gehaald, had ik eigenlijk nog geen idee hoeveel mensen met mij hadden meegeleefd. Ik lag daar alleen in dat water. Slag voor slag, kilometer voor kilometer. Natuurlijk zag ik de mensen langs de kant, maar ik had geen idee hoe zeer heel Nederland er mee bezig was. Er is van alles door mijn hoofd gegaan terwijl ik aan het zwemmen was. Natuurlijk heb ik terug gedacht aan toen ik ziek was, waar het allemaal mee begonnen is.. Maar ook aan hoe ik een jaar of drie geleden bedacht dat ik iets extreems wilde gaan doen om geld mee in te zamelen. En waartoe dat idee was uitgegroeid. Daar wil ik mensen graag in meenemen. Iedereen heeft zijn of haar eigen beleving van die paar dagen. Daar wil ik graag mijn beleving aan toevoegen! Zoveel mensen hebben mij gevraagd hoe ík het heb ervaren, ik vond dat ik daar iets mee moest doen. En natuurlijk gaat ook nu weer 11 euro per kaartje naar kankeronderzoek. Dus mensen hebben hopelijk een leuke avond én de kankerpatiënt heeft er ook weer baat bij!
