Concentratie
Het hangt van mijn rol af hoe ik de coulissen in ga. Bij Driving miss Daisy ging Anne Wil Blankers altijd zo’n 20 minuten voor tijd in de coulissen op een stoel zitten, in totale concentratie. Ik heb dat toen overgenomen, de voorstelling vroeg daar ook om. Bij Annie kom ik pas een half uur in de voorstelling op, dus loop ik eerst lekker rond. Als ik een nummer van Willemijn Verkaik hoor ga ik rustig omkleden, doe mijn hoed en mijn brilletje op, kijk in de spiegel en dan ben ik Warbucks. En dan in een keer door, boem, het podium op.
Strak colbertje
Jaren terug was ik aan het trainen en ik was daar nogal trots op. Elke dag had ik het erover dat ik weer een stukje gegroeid was. Dus toen ik in een voorstelling een snelverkleding had waarbij ik een ander jasje aan moest, hadden ze die om me in de maling te nemen een stuk kleiner gemaakt. Ik deed mijn colbert aan en hij zat strak! Ik dacht wauw, dat komt natuurlijk omdat ik aan het trainen ben. Ik zat daar dus als een soort pinguïn die scène te spelen, ik kon me amper bewegen. En nog steeds niet doorhebben dat ik in de mailing werd genomen hé! Pas toen ik afging, zag ik iedereen met betraande ogen staan lachen.
Plezier hebben
De show moet altijd goed zijn, het publiek mag niks merken, maar ik denk wel dat je om een show goed en fris te houden plezier moet hebben. Na 200 voorstellingen geef je elkaar bijvoorbeeld weleens opdrachten. Zo kiezen we een thema, en als er een woord in jouw tekst zit wat daarmee te maken heeft, dan moet je dat iets uitlichten. Of tijdens de scène een voorwerp aan elkaar doorgeven, dat is er ook zo een. Niet omdat je de kantjes er vanaf wil lopen, maar zo krijgt een scène weer een nieuwe lading, een nieuwe uitdaging. Elkaar op die manier prikkelen heb ik altijd als heel positief ervaren.
Edwin Jonker is van 6 t/m 24 mei te zien in Annie.
Meer interviews lezen? Ook Tjitske Reidinga en Simone Kleinsma deelden hun coulissen-verhalen in de DeLaMar-brochure.
