De spanning van het bingewatchen gevangen in een theatervoorstelling die helemaal van nu is … Een liefdesverhaal en een thriller ineen die het publiek op het puntje van de stoel laat zitten. Met Liefdesles lijkt het het schrijversduo Koos Terpstra en Nhung Dam wederom gelukt om een potentiële hit te schrijven met ditmaal als decor de therapiekamer. De twee lieten zich door corona niet uit het veld slaan en werden naast schrijver en regisseur (Terpstra) en actrice en schrijfster (Dam) ook nog producent. “We wilden het stuk spelen, corona of geen corona.”
Liefdesles is een relatiedrama over twee therapeuten (Kees Boot en Yara Alink), twee patiënten (Stefan Rokebrand en Nhung Dam) en één thema: de liefde. Wat hebben we nodig? Wat spreken we uit? En kun je daadwerkelijk lessen in liefde nemen? Tijdens een venijnig en razendsnel spel in de therapiekamer, blijven uiteindelijk ook de eigen relaties van de psychiaters niet gespaard. Met hen belandt het publiek in een wervelwind die naar adem doet snakken.
Jullie werkten eerder samen voor Hartstocht, een thriller. Welke elementen uit dat succesvolle stuk wilden jullie zeker terug laten komen?
Nhung Dam: “Bij Hartstocht hebben we geprobeerd de spanning van ‘bingewatch-series’ op televisie in een theaterstuk te vatten. Dat element dat maakt dat je steeds maar door wilt kijken, was ook voor Liefdesles het uitgangspunt. Daarnaast moest het een modern stuk zijn met vier knallende speelrollen, alle vier gelijkwaardig en leuk om te spelen, er moest humor inzitten en het moest voor iedereen herkenbaar en van begin tot eind begrijpelijk zijn.”
“Het basisidee voor Liefdesles hadden we snel te pakken”, vertelt Terpstra. “De problemen van de cliënten worden eigenlijk overgenomen door de psychiaters waardoor een soort draaikolk of carrousel ontstaat. Een kernzin werd: Hoe kan je ooit iemand zien zoals diegene echt is? Het antwoord is dat dat natuurlijk onmogelijk is en dat gegeven laten we op heel veel verschillende manieren de revue passeren.”
Een stuk schrijven met twee schrijvers, hoe gaat dat in zijn werk?
Dam: “We hebben het wel eens geprobeerd met twee laptops naast elkaar, maar dan kregen we binnen drie minuten knallende ruzie. Inmiddels hebben we een andere vorm gevonden. We beginnen met brainstormen. Dan gaan we wandelen, eten, films kijken; eigenlijk alles behalve schrijven. Dan ontwikkelen we al pratende een plot. Als we gaan schrijven, spreken we meestal af wie de eerste opzet voor een scène maakt. De ander gaat dan of door met de volgende scène of die herschrijft nog een keer en zo bouwen we verder. Het leuke van samen schrijven, is dat je de ander volledig kunt verrassen met een plotwending. Die is dan ook gedwongen een andere kant op te denken.”
Terpstra: “Dit plot in elkaar zetten, was best ingewikkeld. Dat is een proces geweest van twee jaar. Het draait en draait; er zitten zoveel wendingen in. En dan gebeurde het ook nog regelmatig dat ik hem eindelijk rond had, een hele kamer vol papieren en scènes en eindeloos puzzelen verder, dat Nhung dan zei ‘het klopt toch niet helemaal’. Ik heb haar echt vervloekt soms, maar ze had wel altijd gelijk. Uiteindelijk kwam er nog een belangrijke twist bij vlak voor het einde, eentje die je niet aan ziet komen. Toen we die hadden, viel alles op zijn plek. We hebben, denk ik, een spannende vorm gevonden. Meteen vanaf de eerste repetitiedag voelde ik, dit werkt!”
En toen kwam corona …
Terpstra: “Niet spelen is eigenlijk geen moment in ons opgekomen. Ik denk dat Nhung en ik allebei wel een soort vechtersmentaliteit hebben meegekregen van huis uit. Handen uit de mouwen en door.” Dam: “Toen de hele wereld stil viel, voelden we allebei heel erg ‘dan gaan we juist’. We moesten een nieuwe manier vinden om toch te kunnen maken, want als je niet meer in de verbeelding en gelooft dan heb je echt niets meer. Dan wordt het pas echt ellendig.”
Levert theater maken in coronatijd ook iets op?
Terpstra: “Gek genoeg wel. Het is tegen de klippen op maken, met alle risico’s van dien waardoor er een enorm stuwende motor onder zit.” Dam: “Deze tijd vraagt om flexibiliteit en creativiteit. We zijn er trots op dat dat ons lukt en ik hoop dat onze betrokkenheid de betrokkenheid van het publiek wordt. Nu we zo afstand van elkaar moeten houden, kan theater iets zijn dat even verbindt; even de warmte voelen, en met elkaar zijn. Dat samen zijn, die verbinding, dat hebben we toch allemaal gemist? Dat is bij uitstek waar theater voor mij over gaat”.
Liefdesles was op 11 t/m 13 december te zien in DeLaMar Theater.
